In zijn huis in Kessel-Lo klinkt klassieke muziek door de luidsprekers. Wouter luistert aandachtig, soms wiegt hij mee. Zijn leven bestaat vooral uit solsleutels en toonladders. Hij toont trots zijn partituren met sonates van Bach en Mozart, die hij moeiteloos kan spelen. 'Straks ga ik luisteren naar een cd van een nieuwjaarsconcert in Wenen, onder leiding van Daniel Barenboim', zegt Wouter. 'Misschien kijk ik ook nog naar de dvd.'
Want: hij wil zich voorbereiden op zijn nieuwe leven. En dat doet hij door de beelden te bestuderen van zijn grote helden: orkestleiders en dirigenten. De namen van de allergrootsten kent hij moeiteloos uit het hoofd. 'En binnenkort mag ik naar het Lemmensinstituut', zegt hij trots.
Fan van klassiek
Toen hij nog een baby was, raakte Wouter al in de ban van klassieke muziek. Hij was fan van Radio 3 - nu Klara - en zat altijd bij zijn grote zus Tine op schoot met een viool. 'We wisten dat we er iets mee moesten doen', zegt zijn mama, Lieve. 'Zenuwachtig ben ik gaan aankloppen bij een muzieklerares. Hij moest aan haar lessenaar gaan zitten terwijl ze op haar vleugelpiano speelde. En hij begon spontaan te dirigeren, met een meetlat in de lucht. Man , ge zit boordevol muziek, zei ze. Wouter, die toen in het derde studiejaar zat, mocht meteen beginnen. Traag maar zeker. Melodieën werden gekneed om de noten makkelijker te kunnen lezen. Tekentjes werden aangebracht zodat hij precies wist waar hij zijn vingers moest zetten.'
Makkelijk was het niet, omdat Wouter een jongen is met een beperking. Hij werd geboren met het syndroom van Down, in een kroostrijk gezin van elf kinderen. 'We hebben er even aan gedacht hem naar de muziekschool te sturen, maar dan moest hij door dat eerste jaar notenleer geraken. Pas daarna kon hij een instrument kiezen. Dat zagen we toen niet zitten. Hij ging al naar een normale school. Dat was al meer dan genoeg voor hem.'
Die 'normale' school, dat is het Vrij Technisch Instituut (VTI) in Leuven, waar hij sinds het eerste middelbaar zit. Wouter volgt de beroepsrichting en is een crack in talen. Frans en Engels. 'Bonjouren good evening.' Terwijl hij de woorden uitspreekt, toont hij zijn rapport. 'Het was leerrijk en aangenaam je erbij te hebben', schrijft een leerkracht. Zijn punten mogen er zijn: tachtig procent voor godsdienst is niet niks.
'Natuurlijk is het fantastisch', zegt Lieve. 'Al moeten we toch wel wat puzzelen om begeleiders, stagiaires en leerkrachten te vinden die hem bijles kunnen geven. Maar het gaat goed en op 3 september mag hij naar het vijfde middelbaar. Dankzij dat ongelooflijke netwerk. Hun inspanningen maken het mogelijk.'
Dat netwerk, voor en na school, heeft er ook voor gezorgd dat Wouter deze zomer de directeur van het Lemmensinstituut mocht ontmoeten. Wouters filmpje op YouTube maakte blijkbaar indruk. 'Hij vond het vertederend hoe Wouter het harmonieorkest Volharding leidde en het publiek uit zijn dak liet gaan op de Radetzkymars van Johann Strauss. Als die jongen die ambities heeft en zo muzikaal is, is het onze plicht om daar iets mee te doen, vond de directeur. Je kan niet geloven hoe gelukkig dat ons heeft gemaakt.'
Wouter start in oktober al, op woensdagnamiddag. Hij krijgt les van twee studenten. De directeur van het Lemmensinstituut, Marc Erkens, noemt het een uitzonderlijk project met 'Wouter als proefkonijn'. 'Als hij zijn getuigschrift van het middelbaar heeft behaald, zal hij er wellicht meer vakken kunnen volgen', zegt Lieve.
Passie voor muziek
Muziek: het is bijna een obsessie voor Wouter. Hij staat ermee op en gaat ermee slapen. Op zijn kamer staan een elektrische piano en een viool. Aan de muur hangt een dirigeerstokje en een foto van Beethoven. 'Hier brengt hij elke dag twee uur door', zegt zijn moeder. 'Eerst speelt hij piano, daarna viool en als de buren nog niet slapen, tokkelt hij op het drumstel van zijn broer. Hij is echt gepassioneerd.'
Over zijn toekomst durft Lieve zich niet uit te spreken. 'Of hij ooit dirigent zal worden, blijft koffiedik kijken. Maar het is al mooi dat hij deze eerste stap kan en mag zetten. Mensen met Down zijn vaak opvallend kunstzinnig en kunnen één discipline erg goed. Ze hebben misschien niet de energie en de tools om hun batterijen op te laden maar als er voldoende engagement is, is het mogelijk om ze te laten doen waar ze echt goed in zijn.'
Wouter krijgt een sms dat hij met harmonie Volharding de grote kermis van Leuven mag openen. Wellicht zal hij samen met zijn drie broers mogen drummen. Hij is zo uitgelaten dat hij begint te zingen. Hij zwaait met een denkbeeldig stokje en lijkt in gedachten al bij het Lemmensinstituut.